حتی اگر هرگز درگیر مذاکره تجاری و مذاکره های بین المللی نبوده باشید، باز هم احتمالاً عنوان قراردادهای لیسانس (License Contracts) را شنیده‌اید.
همچنین بارها شنیده‌ایم که مثلاً این کالا در چین تولید می‌شود اما تحت لیسانس یک شرکت آلمانی است.
لغت License به معنای مجوز است و به همین دلیل قراردادهای لیسانس را عموماً به عنوان قراردادهای اعطای مجوز و یا قراردادهای پروانه بهره برداری یا قرارداد حق استفاده از مالکیت فکری می‌شناسند.
با توجه به اینکه در زبان فارسی، کلمات پروانه بهره برداری و مجوز، بار حقوقی خاص دارند و ما اینجا، قصدمان شناختن جنبه‌های قابل مذاکره در قراردادهای لیسانس (بدون پرداختن به جنبه‌های حقوقی) است ، ترجیح می‌دهیم از همان عبارت قراردادهای لایسنس یا قراردادهای لیسانس استفاده کنیم که در ادبیات مذاکره تجاری بین المللی رایج‌تر و در ادبیات حقوقی، کمتر رایج است.
ما بحث قراردادهای لیسانس را به چند بخش تقسیم می‌کنیم:
تعریف قراردادهای لیسانس
انواع قراردادهای لیسانس
بخش ها و بندهای مورد مذاکره و تعهدات رایج در قراردادهای لیسانس بین المللی قرارداد لایسنس، قراردادی است که در آن، یک طرف حق بهره برداری، استفاده و انتفاع از تمام یا بخشی از دارایی‌های نامشهود خود را برای مدت مشخص و در یک محدوده‌ی جغرافیایی یا بازار مشخص، به طرف دیگر واگذار می‌کند.
اجازه بدهید نمونه‌هایی از دارایی‌هایی که ممکن است موضوع قراردادهای لیسانس قرار بگیرند را با هم مرور کنیم:
یک طرف، می‌تواند دانش فنی ساخت یک محصول یا ارائه‌ی یک خدمت را برای مدت مشخص در اختیار طرف دیگر قرار دهد.
یک طرف، می‌تواند حق استفاده از علامت تجاری خود را برای مدت مشخص و در یک محدوده‌ی جغرافیایی در اختیار طرف دیگر قرار دهد.
یک طرف، می‌تواند حق بهره برداری از اختراع خود را (در محدوده زمانی و مکانی مشخص) در اختیار طرف دیگر قرار دهد.
منبع: مرکز توسعه تجارت بین الملل
www.kejaco.ir
دیدگاه خود را در میان بگذارید