دامپینگ (به انگلیسی: dumping) عبارت است از صادرات یک کالا با قیمت کمتر از هزینه‌های تمام شده یا به عبارتی دیگر فروش کالا در خارج به قیمتی کمتر از قیمت داخلی.

از نظر تقسیم بندی سه نوع دامپینگ وجود دارد، که از عبارتند از:

دامپینگ مستمر یا دائمی
دامپینگ مستمر یا دائمی ناشی از تمایل یک انحصار گر داخلی برای حداکثر نمودن سود خود با فروش کالا به قیمتی بالا در بازار داخلی که فاقد محدودیتهای تجاری یا هزینه‌های حمل و نقل است نسبت به قیمت خارجی که تحت تاثیر رقبای قدرتمند خارجی است. در این مورد می‌شود بازار خودرو در ایران را مثال زد که مثلاً قیمت خودروهای ایرانی در بازارهای خارجی به مراتب پایین‌تر از قیمت همان خودروها در ایران است یا حتی شرکت سامسونگ گوشی‌های موبایل خود را ۲۵٪ ارزانتر در ایران نسبت به کشور خود می‌فروشد.

دامپینگ مخرب یا غارتگر
دامپینگ مخرب یا غارتگر عبارت است از فروش موقتی کالا در خارج به قیمت کمتر از قیمت داخل یا حتی با ضرر و فروش آن به قیمت کمتر از هزینه‌های تولید برای بیرون راندن رقبای دیگر یا از بین بردن صنعت داخلی یک کشور. سپس بعد از بی رقیب شدن در بازار کالای مذکور قیمتها جهت کسب سود حاصل از قدرت انحصاری بالا می‌رود. به عنوان مثال می‌شود از اقدام شرکتهای چینی در بازار پوشاک و سایر کالاها را مثال زد.

دامپینگ تصادفی
دامپینگ تصادفی فروش اتفاقی یک کالا در بازار خارجی به قیمت کمتر از بازار داخلی برای تخلیه مازاد پیش‌بینی نشده کالاها به علت اینکه این مازاد باعث کاهش قیمت در بازار داخلی نگردد و در واقع وقتی اضافه تولید فروخته شد دامپینگ متوقف می‌گردد.

ایجاد محدودیتهای تجاری در بازار رقابتی ناسالم، جهت حمایت از صنایع داخلی مجاز شناخته شده‌است. این محدودیتها اغلب به صورت عوارض ضد دامپینگ یا تهدید به وضع این عوارض خود را نشان می‌دهد.به هر حال تعیین نوع دامپینگ مشکل می‌باشد و تولید کنندگان در مقابل هر نوع دامپینگی از بازار داخلی حمایت می‌کنند.با این کار وارد محدود می‌شود و تولید و سود عرضه کنندگان داخلی افزایش می‌یابد.امکان دارد در دامپینگ مستمر یا تصادفی سودی که بابت پایین بودن قیمت نصیب مصرف کننده می‌شود بیش از زیانی باشد که تولید کننده می‌بیند.

طی دهه نود ژاپن اقدام به دامپینگ در قیمت محصولاتی چون تلویزیون و فولاد در بازار آمریکا و محصولاتی مثل اتومبیل و فولاد در بازار اروپا نموده‌است.بسیاری از کشورهای صنعتی مانند کشورهای عضو اتحادیه اروپا در نظر دارند، از دامپینگ مستمر برای مازاد محصولات کشاورزی خود استفاده کنند.اگر استفاده از دامپینگ از طرف یک کشور یا شرکت اثبات شود، کشور یا شرکت مزبور اقدام به افزایش قیمت خود خواهد کرد. مانند آنچه که در سال ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ از شرکت فولکس واگن آلمان و تولیدکنندگان تلویزیون ژاپنی دیده شد، تا با سیاستهای ضد دامپینگ مواجه نشوند.

در سال ۱۹۷۸ دولت آمریکا یک مکانیسم شلیک قیمت را معرفی کرد، با وجود چنین مکانیسمی هزینه فولادی که به آمریکا وارد می‌شود پایین‌تر از کمترین هزینهٔ تولید کنندگان خارجی مانند کره در اواخر دهه هشتاد خواهد بود.چنانچه دامپینگ کشف شود، دولت آمریکا یک معافیت مالیاتی برای تولیدکنندگان داخلی صنعت فولاد در نظر می‌گیرد، این کار باعث می‌شود که قیمت فولاد وارداتی مساوی پایین‌ترین هزینه تولید در داخل کشور شود.

منبع: اقتصاد برتر