گفتگو اتاق بازرگانی تهران با اکبر لباف، عضو هیئت مدیره انجمن صنایع پلاستیک و پلیمر استان اصفهان و انجمن نساجی:

شما از پتروشیمی شكایت داشتید. آیا شورای رقابت توانست به شكایت شما رسیدگی کارشناسانه داشته باشد و اجرایی شود؟
مشکلات اساسی كه صنعت ما با آن مواجه است؛ پتروشیمي ها، عدم عرضه كافی در زنجیره بورس كالا، رسوخ محصولات در بازار سیاه و افزایش قیمت براساس رقابت مشتریان در بورس است كه شورای رقابت در این موارد نتوانست به ما كمکی داشته باشد. قبلا مصوباتی در سالهاي 1391 و 1392بود كه بعدا لغو شد و اعلام شده بود كه شركتهاي پتروشیمی زمانی مي توانند محصولی را صادر كنند كه در بورس دو بار عرضه شده باشد و خریداری نداشته باشد. ولی متاسفانه پتروشیمي ها محصول را كمتر از مصرف داخلی به بورس عرضه ميكنند كه این موجب شده بود كه رقابت در كالا به ۱۰درصد برسد كه این موجب افزایش ۱۰درصدی قیمت خرید مواد اولیه صنعت نساجی نسبت به قیمت جهانی بود و به همین دلیل امکان مقابله با اجناس قاچاقی و همچنین بازارهاي صادراتی خود را از دست مي دادند. به همین دلیل برای مصرف كنندگان و بورس خارجی قابل قبول نبود كه ما محصولات صنعت خود را ۱۰الی ۱۵درصد بالاتر از قیمت جهانی به فروش برسانیم. به هر حال، شورای رقابت نتواست پاسخگوی ما باشد اما ما همچنان از نهادهاي قضایی و اجرایی تقاضا داریم كه شرایط رقابت مساوی را برای صنعت ما با تولیدكنندگان خارجی برقرار نماید و حداقل قیمت تامین مواد اولیه را به تعدیل برسانند تا با تجار خارجی در این مورد یك قیمت داشته باشیم. متاسفانه در ماههاي گذشته شورای رقابت بدون اینکه با انجمن صنعت نساجی ایران مشورت كند، در یك اقدام یک جانبه بحث رقابت را از دفتر ثبت برداشت و الان هر از گاهی محصولات پتروشیمی تا ۱۷درصد رقابتی می شوند. و متاسفانه به نظر می رسد كه دیگر فرصتی برای بازسازی صنایع دیگر قائل نباشند و وضعیت نامناسب و بحرانی در صنایع ماندگار باشد.
گفته مي شود شورای رقابت با بزرگان دولتی و شبه دولتی نزدیکتر است آیا این را قبول دارید؟
با توجه به شعارهاي مختلفی كه در شورای رقابت اعلام شده است كه یکی از آنها عرضه محصولات پتروشیمی در بازار است كه شورای رقابت جانبدارانه اقدام نموده است با اینکه مدارک، مستندات و قوانینی ما داشتیم كه اثبات می كرد پتروشیمی مجبور به عرضه كالا در بورس كالا است، رسیدگی نکردند. و متاسفانه مدیریت صنایع پتروشیمی توسط صاحبان خصوصی یا خصولتی موجب شده است كه كارخانجات توان خرید و تولید را از دست بدهند. معمولا حاشیه سود و توان رقابت تولیدات نساجی با تامین مواد اولیه به قیمت ۱۷درصد بالاتر از قیمت جهانی غیرمنطقی، غیرمعمول و غیرعرف در جامعه صنعت جهانی است و هیچ شعاری قابل قبول و پسندیده نیست. همکاران و دوستان ما كه خود را صاحب سبك در روش هاي اقتصاد مي دانند چگونه ارزیابی مي كنند كه صنعت نساجی با قیمت ۱۷درصد بالاتر از قیمت جهانی توان تولید و رقابت داشته باشد و در بازارها با رقبای خارجی به رقابت بپردازند؟
وجود شورای رقابت در چه صورتی مفیدتر خواهد بود؟
از سه ماه پیش سرفصل شورای رقابت، بازارهاي آزاد و رقابت آزادانه بوده است، بنابراین به ما اعلام كرده اند كه با توجه به این سرفصلها، اگر شركت هاي پتروشیمی محصولاتشان را مدیریت و بالاتر از قیمت مناسب عرضه مي كنند شما ميتوانید از خارج واردات داشته باشید. اعضای انجمن نساجی ایران حدودا هر هفته ۱۱الی ۱4هزار تن محصولات پتروشیمی را از بورس خریداری ميكنند با وجود این میزان خرید، شورای رقابت اعلام ميكند كه از خارج واردات داشته باشید. اعضای انجمن نساجی با یك شركت معتبر خارجی وارد مذاكره شد ولی شركت هاي مقصد وارداتی قابل مذاكره ما اعلام مي كنند كه ایران در لیست دولت هاي متخاصم است با وجود این مسائل، چگونه شورا به ما حکم مي كند كه محصولات مورد نیاز خود را از دولت هاي متخاصم وارد كنیم؟ كسانی كه
برنامه ریزی برای فروپاشی حکومت ما دارند. ما هنوز در جریان ممنوعات اقتصادی هستیم و دركی از این شرایط نداریم. اخیرا اعضای انجمن صنعت نساجی به شورای رقابت پیشنهاد احصاي كارخانجات نساجی را داده و اعلام كرده است كه كارخانجات نساجی توان و چرخه تولیدی خود را از دست داده و در آستانه تعطیلی قرار دارند. كه انتظار می رود برای مدیریت آنها فکری انجام شود. به هر حال ارائه روشهاي غیرمنطقی به صنایع، آینده اي جز تعطیلی و نابودی صنایع كشور ندارد همان طوری كه در چهار ساله اخیر درصد بالایی از كارخانجات به تعطیلی كشانده شده است. برای مثال كارخانه نخ مشهد و تعداد زیادی از كارخانجات فرش، تولید پوشاک. اگر هزینه اشتغال در صنعت نساجی 30 الی 40 میلیون تومان باشد این نسبت در صنایع پتروشیمی نزدیك به 900 الی 10000است یعنی دقیقا 20 الی 30 برابر. جهت گیری به سوی مدیران كارخانجات پتروشیمي ها و صاحبان آنها كه نظامی یا خصولتی هستند منجر به نابودی صنعت كشور خواهد بود و امیدوار هستیم كه مدیران و برنامه ریزان كشور فکری برای صنایع نساجی كشور و جلوگیری از اجحاف و رفتارهاي غیرعرفی برخی از مدیران و صنایع دیگر داشته باشند. و در نهایت اینکه، ما خواسته ها و دغدغه هاي خود را در نهادها و كمیسیون هاي گوناگون مطرح كرده ایم و امیدواریم كه این نهادها و سازمانهاي حاكمیت، فکری برای اشتغال و صنایع داشته باشند.

منبع: مجله اتاق بازرگانی تهران