پلی اتیلن و پلی پروپیلن، پلی اولفین های ترموپلاستیک و نیمه بلورین هستند که در صنایع مختلف به طور گسترده به کار می روند.

در بسیاری از صنایع، استفاده از هر دو امکان پذیر است اما بهترین گزینه چیست؟ در این جا نکات شاخصی مطرح می گردند که آگاهی از آن ها می تواند بهترین انتخاب را برای صنعت شما، به ارمغان آورد.

تفاوت اصلی این دو پلیمر از واحد مونومری آن ها نشات می گیرد. واحد مونومری پلی اتیلن و پلی پروپیلن به ترتیب اتیلن و پروپیلن هستند که در شکل 1 مشاهده می شود:

شکل 1: ساختار مولکولی پلی اتیلن و پلی پروپیلن

در ابتدا، نکات کلیدی در راستای انتخاب تخصصی پلیمر پایه بیان می شود:

• پلی پروپیلن سفت تر از پلی اتیلن است و برای تولید قطعات قالب گیری شده بیشتر استفاده می شود.
• مقاومت در برابر ترک خوردگی پلی پروپیلن بالا است اما پلی اتیلن تا حدودی کشسان بوده و انعطاف پذیری بیشتری دارد.
• در پلی پروپیلن به علت سرعت کم بلورینگی، حضور عوامل هسته زای Aria Add 2450 و Aria Add 2161 موثر خواهد بود در حالی که در پلی اتیلن به علت سرعت بالای بلورینگی، حضور عوامل هسته زا کم اثر است. بنابراین امکان تولید محصول شفاف در پلی پروپیلن بیشتر است.
• چاپ پذیری فیلم های پلی پروپیلن بیشتر از پلی اتیلن است و در فیلم پلی اتیلنی، تنها در صورت اصلاح سطح میسر می­ گردد.
• نقطۀ ذوب پلی پروپیلن بیشتر از پلی اتیلن است و در تولید پلاستیک ­های ساختاری و الیاف به کار می­ روند.
• مقاومت در برابر ضربه و خواص فیزیکی پلی اتیلن به گونه ای است که پایداری بیشتری در برابر سرما دارد و در ساخت علائم راهنمایی و رانندگی به کار می رود. از طرف دیگر، پلی پروپیلن مقاومت خستگی بالایی دارد و برای ساخت لولا مناسب است.
• مقاومت در برابر نور UV پلی اتیلن بیشتر از پلی پروپیلن است.
• مقاومت شیمیایی پلی پروپیلن در برابر حلال­ های آلی، اسیدها و الکترولیت­ ها بسیار بیشتر از پلی اتیلن است.
• بار الکتریسیتۀ ساکن پلی اتیلن کمتر از پلی پروپیلن بوده و عایق الکتریکی خوبی است. از این رو، استفاده از مستربچ آنتی استاتیک Aria Add 2115 برای محصولات بر پایۀ پلی پروپیلن توصیه می شود.
• پلیمریزاسیون نوع خطی پلی اتیلن دشوار بوده و با کنترل شرایط، تولید محصول نهایی با خلوص بالا امکان پذیر است. اما پلیمریزاسیون پلی پروپیلن با خلوص بالا، ساده تر است.
• استفاده از پلی اتیلن معمولا به صورت صد در صد خالص است اما پلی پروپیلن عموما با پلی اتیلن کوپلیمره می­ شود. این کوپلیمر انعطاف پذیر بوده و در ساخت کاغذ سنتزی به کار می رود. کاغذ سنتزی در برابر پارگی و آب مقاوم است.
• هر دو پلیمر قابلیت بازیافت دارند ولی بازیافت پذیری پلی اتیلن بهتر از پلی پروپیلن است. علائم بازیافت هریک در شکل 2 مشاهده می گردد:

  شکل 2: علائم بازیافت پلی اتیلن و پلی پروپیلن

   

   

  همچنین خواص فیزیکی و مکانیکی پلی اتیلن و پلی پروپیلن در جدول زیر با یکدیگر مقایسه شده اند:

  جدول 1: تفاوت های اولیۀ پلی اتیلن و پلی پروپیلن

  پلی اتیلن

  پلی پروپیلن

  دارای گریدهای  خطی (HD)، خطی و سبک (LLD) و سبک (LD) انعطاف پذیر چگالی 97/0 گرم بر سانتی متر مکعب درصد جمع شدگی کم تر دمای ذوب 120 تا 180 درجه سانتیگراد دمای انتقال شیشه ای 80- درجۀ سانتیگراد مقاومت شیمیایی  و عایق الکتریکی خوب مقاومت  سایشی، پوششی و ضربۀ (حتی در دماهای پایین) بالا چقرمگی بالا جذب رطوبت کم مقاومت در برابر تنش های محیطی(ESCR) بیشتر از پلی پروپیلن کاربری معمولا به صورت خالص در ساخت فیلم، لوله کشی گاز و آب آشامیدنی، ظرف و بطری، لوازم خانه و اسباب بازی، تولید فرش و موکت میرایی ارتعاشی بالا عدم چسبندگی

  دارای گریدهای ایزوتاکتیک، سیندیوتاکتیک و اتاکتیک سفت چگالی 946/0 گرم بر سانتی متر مکعب درصد جمع شدگی بیش تر دمای ذوب 160 درجۀ سانتیگراد دمای انتقال شیشه ای 17- درجۀ سانتیگراد مقاومت شیمیایی عالی و عایق الکتریکی خوب مقاومت خستگی بالا و مناسب برای ساخت لولا و عدم ایجاد ترک با وجود تنش چقرمگی کم و حساسیت به ضربه در دماهای زیر صفر جذب رطوبت بسیار کم کاربری معمولا به صورت کوپلیمر با اتیلن در صنایع تولید خودرو و بسته بندی مواد غذایی یا به صورت کامپاند با افزودنی هایی همچون تالک، الیاف شیشه و … مقاومت در برابر تنش های محیطی(ESCR) بیش از 1000 ساعت انبساط حرارتی بالا وزن کم و امکان جوشکاری

   

  منبع: واحد تحقیق و توسعه شرکت آریا پلیمر پیشگام