هنگامی که محصولات پلیمری در محیط قرار می گیرند در اثر حضور اکسیژن دچار تخریب اکسیداسیونی می شوند و به دنبال آن زرد شده و حالت خشک پیدا می کنند و خواص فیزیکی مکانیکی آن ها افت پیدا می کند و در نهایت عمر سرویس دهی آن ها کوتاه می شود. در واقع به دلیل تابش نور خورشید، افزایش دما و فرآیند کردن پلیمرها، رادیکال های آزاد در پلیمرها ایجاد شده که با اکسیژن هوا وارد واکنش شده و منتشر می شوند و این سیکل ادامه می یابد. در نتیجه به مرور زمان زنجیرهای پلیمری شکسته شده و خواص آن ها کاهش می یابد.

در تصویر شماتیک زیر سیکل اکسیداسیون نشان داده شده است :

وظیفه آنتی اکسیدانت ها جلوگیری از انتشار رادیکال های آزاد در پلیمرها می باشد و با دو روش این کار را انجام می دهند :

1- با دادن یک هیدروژن (معمولاً از  OH یا NH) به رادیکال آزاد، عمل می کنند. رادیکالهای ایجاد شده معمولاً به وسیله رزونانس پایدار می شوند و مانع انتشار در مراحل بعدی می گردند.

2- با پراکسید (ROOH) تولید شده در فرآیند اکسیداسیون واکنش داده، مانع ایجاد رادیکال شده و پلیمرها را محافظت می کنند.

آنتی اکسیدانت ها انواع متفاوتی داشته و مستربچ های حاوی آن ها بسته به پایه پلیمر و شرایط قرار گرفتن محصول نهایی به مشتریان پیشنهاد می گردند.

میزان مصرف آنتی اکسیدانت ها درPP به دلیل وجود کربن نوع سوم نسبت به PE بیشتر می باشد. همچنین HDPE به دلیل دمای بالای فرآیند  نسبت به LLDPE و LDPE نیاز به آنتی اکسیدانت بیشتری دارد.

منبع: آریا پلیمر پیشگام